64
İki satır aşk
Love in
two lines
geçmiş zaman kipinde
the past tense
Her teknolojik gelişme hayatımızı biraz daha kolaylaştırdığı kadar, bizden bir şeyler de alıp götürüyor. Bu, belki
geçmişe karşı bir tür haksızlık belki de çağı yakalamak için gerekli olan yenilikçiliğin bir parçası. Bugün, yerini
“online” iletişim alsa da zamanında duygulara tercüman olan, günümüze ulaşan örnekleriyle geçmişe ışık tutan,
hatta milattan önceki ilk örnekleri Türkiye’de bulunan mektuplar, bugün yapılan çalışmalarla yeniden hayatımıza
girecek gibi görünüyor.
Every technological development takes away something from us as it makes our life easier. This is maybe an injustice
to the past or part of innovation necessary to keep up with today. Even though they are replaced with “on-line”
communication today, letters used to convey emotions, shedding light to past with their surviving examples, the first
one of which was found in Turkey, seem to be going through a comeback.
Devlet sırları içeren resmi
yazışmalar, asker mektupları,
üzeri sevda satırlarıyla
süslenmiş kokulu kağıtlar,
platonik aşıkların kavrulan
yüreklerinin temsilcisi olan bir
ucu yanık mektuplar… İçinde
bazen özlem, bazen haber,
bazen sahibi tarafından yıllarca
kimselere söylenmemiş saklı
gizli duygular, bazen de umut
taşıyan mektuplar… Şimdi şekli
değişse, bir camın ardında
yapılan ve samimiyetten
uzak sanal sohbetler tercih
edilse de, yazışarak iletişime
geçmenin en romantik ve en
güzel yoluydu mektuplaşmak.
Şimdiki gibi günübirlik değil
bir ömürlük yaşanırdı aşklar.
Hiç kavuşamamak sorun
değildi gerçek bir aşık için.
Uzaktan sevmeyi tercih eder,
bir türlü cesaretini toplayıp
çıkamazdı aşık olduğu insanın
karşısına aşıklar. Yazmak da
kolay değildi ama en azından
karşısında konuşurken
heyecandan titreyerek utanıp
sıkılmayacak, gözlerinin
içine bakmaya çekinmesine
gerek kalmayacaktı aşkını
iki satıra sığdırırsa. Mektubu
alan karşılık vermese bile,
en azından bilmiş olacaktı
nasıl sevildiğini. Nasıl
başladı, nerede başladı peki
bu aşk mektubu geleneği?
İlk kim akıl etti aşık olunan
kişinin karşısına geçip
söylenemeyenleri bir kağıda
yazıp vermeyi?
“Güveyi, kalbimin sevgilisi...
Senin güzelliğin fazladır, bal
Official communications including
state secrets, letters of soldiers,
scented papers filled with love
lines, letters with burned corners,
and the agents of burning hearts
with platonic love… Letters
sometimes have yearning, news,
emotions kept like secret for
years, sometimes hope… Even if
virtual conversations away from
sincerity, behind a glass are the
common choice today, the most
romantic and beautiful form
of written communication was
exchanging letters.
Love was not daily but for a life
time. Kavuşamamak was not a
problem for true love. Lovers,
not daring to face their loved
ones, loved from a distance.
Writing was not easy either but
at least you would not shake with
excitement and embarrassment
while talking, fearing to look in
his/her eyes if you wrote two
lines filled with love. How and
where this tradition of love letters
began? Who was the first person
to come up with the concept of
putting down on paper what you
cannot say?
“Groom, dear to my heart… your
beauty is too much, honeysweet.
You mesmerize me. I tremble
before you. Bless me with your
caress. My man, my god; my
man, my adoration. My Su-Sin
pleasing the heart of Enil, let me
enjoy your goodly beauty.” These
are the lines from the first love
letter in history in 2500BC… The
letter written on stone was written
by a Sumerian priestess named
Enil, living in Mesopotamia.
These lines declaring her love
to the Sumerian King Su-Sin are
later accepted as the symbol of
true love and were composed
by the musicians of the time
and became very well-known in
Yazı / Written by: Ferhan Petek
