59
Bu yangından sonra Eski
Sebze Hali’ne taşındı
bıçakçılar. 2000 yılında bu
bölgenin de yıkılmasıyla kentin
dört bir yanına dağıldılar. Bir
kısmı Kayhan Çarşısı’nda
toplu halde dükkânlar açtı;
bir kısmı farklı semtlerde, ayrı
ayrı dükkânlarda devam etti
bu sanatı yaşatmaya. Yivli
bıçak ve benzeri aletlerin
tehlikeli bulunması ve “saldırı
amacıyla kullanılabilmesi”
nedeniyle 1953 yılında oluklu-
yivli Bursa bıçağının üretimine
yasak getirilmişti. Bu yasak
kısa süreliğine de olsa sıkıntı
yaşatmıştı bıçak ustalarına
ama yeniden ayağa kalkıp, tüm
ihtişamıyla üretim yapmaya
devam ettiler.
Bıçakçılar cemiyeti
kuruluyor
Bursa’nın “demir devri”ni
yaşadığı ve bıçakçılığın
son derece önemseniyor
olduğu yıllarda mesleği
icra edenler tarafından bir
dernek kuruldu. 1926’da
“Bıçakçı ve Destereci Esnafı
Cemiyeti” adında kurulan
bu derneğin yeri Nalcılar
Çarşısı’ndaydı. Avrupa’dan
ithal edilen çelikler 47
dükkândan oluşan Bıçakçılar
Çarşısı’nda işleniyordu. Çelik
temininde yaşanan sıkıntıları
ortadan kaldırabilmek için
hurda demir ve çelikler
toplanıyor hatta Yunanlıların
bu dönemde sınırlarını
belirlemek için diktikleri çelik
kazıklar sökülüyordu. Bu
sıkıntılar 1939’da Karabük’te,
1960’da Ereğli’de ve 1975’te
İskenderun’da demir-çelik
fabrikaları kurulana kadar
devam etti. 1948 yılına
gelindiğinde Bursa’da bir
yıl içinde yaklaşık 800 adet
bıçak üretiliyordu. 50’li
yıllarda yapılan Cumhuriyet
Bayramı kutlamalarında
resmigeçitler düzenleniyor, bu
resmigeçitlerde bıçakçılara
da yer veriliyordu. Öküz
arabasının üzerindeki
ustalar, kalfalar; örsleri ve
the one side; on the other, there
was green flag of pure Bursa silk,
which represented the so-called
Saw-makers Association of
Bursa…
Apprentices entrusted to
masters…
Today, the glorious history of
cutlery is kept in memories of the
children and grandchildren of the
old cutlers in Bursa. The history
of cutlery in Bursa takes shape
by what they remember and tell;
besides, their immaterial heritage
is still animated. Back in the past,
