42
biter. Bu an yaşamımın
sonlandırıldığı andır. Böylece
insanın duvarımdaki ipeği
kesintisiz olarak elde etme
amacı, üreme içgüdümün
önüne geçer. Bu noktadan
sonra sadece bir ipek teliyim
ben. İpek telim, çoğunlukla
kadın elleri tarafından,
kullanılacak amaca göre kat
kat yapılır ve boyanır. Artık
ipeğimle insan yaşamının bir
parçasıyım. İnsan bedeninde
giysi olurum veya çocukların
üzerinde oynadığı halı
olurum. Ameliyatlarda insan
dokusuna karışan ipek iplik
olurum. İnsanla yaşar, insanla
hareket eder; insanla solunum
yaparım. Pek çok sanat
ürününde yapı öğesi olarak
kullanılırım.
Ürettiğim ipeğin bedelini,
yaşamımın sonlandırılmasıyla
öderim. Ancak ipeğimle insan
yaşamına karışarak onun
enerjisiyle yeniden yaşamaya
başlarım. “İpekböceği”
ismimin “ipek” bölümü dilden
dile söylenerek sürer. Artık
ben ipeğimle insan yaşam
sanatında ölümsüzleşmiş
olurum. Bu da beni teselli eder
ve ölümsüzleştirir.
foto öykü
photo story
