39
dönüşürüm. Bu dönemde tek
amacım neslimi sürdürmek
için evimden çıkmak ve
yumurtlamaktır. Özenle
ördüğüm kozamın duvarına bir
kapı açarım. Dünyaya kelebek
olarak gelirim yeniden. Bir
erkek kelebekle çiftleştikten
sonra yumurtalarımı bırakmak
için uygun bir yer aramaya
başlarım. Her an yanımda olan
kadın bakıcılarım bana özel
kâğıtlardan uygun ortamlar
hazırlarlar. Önceleri sarı,
sonra kahverengi siyah renge
dönüşen yumurtalarımı bir
sanatçı titizliğiyle tek tek bu
uygun ortamlara yerleştiririm.
Tek sıralı ve birbirlerine
değmeyen yakınlıkta
yerleştirdiğim yumurtalarım
neslimin başlangıcıdır.
Ancak yaşamım her zaman
doğal tasarımında gitmez.
Kozamın içinde tüm bunları
düşlerken, kendimi birden
kaynar suyun içinde
bulabilirim. Neslimi sürdürme
düşüm ve çabam bu noktada
a steaming hot water while
dreaming up all this inside my
cocoon. Thus my dreams and
efforts to continue my race are
all ended. This is the moment
when my life ends. So, the goal
of people to acquire silk without
any interruption surpasses my
instinct for reproduction. After
this I am only a strand of silk.
My silken threads are generally
made in layers and are painted
by women. From now on I am a
part of human life with my silk
threads. I can either become a
cloth on people or a carpet that
children play on. I am the silk
thread that is combined with
human tissue in surgeries. I live
with people; move with people;
breathe with people. I am used
as a structural element in many
artworks.
I pay the price for the silk I
produce with my life. However,
I start living once again by
mingling with people and their
energy. The “silk” in my name
“silkworm” continues onward.
From now on I am immortal in
people’s lives with my art. This
both consoles and immortalizes
me.