Dergi Bursa / EKM-KSM-ARLK 2019 / Sayı 55

43 Kıyıya çekilmiş kayıklar, ağlarını onaran, birazdan çıkacakları balık avına hazırlanan balıkçılar, kocasıyla birlikte balığa çıkan, kürek çeken kadınlar, adını bağlı olduğu ilçeden alan nilüferler, sazlıklar, pelikanlar, ördekler… Uluabat Gölü’ne yansıyan ve objektifinizi renklendirecek olan onlarca yansıma dolu Gölyazı’da… Her gün öğleden sonra yapılan balık mezatları ise Gölyazı’nın atardamarı gibi... Burada kaldığınız süre boyunca bir kısmını kendi hafızanıza bir kısmını fotoğraf makinenizin hafızasına saklayıp her baktığınızda huzur duyacağınız manzaralar biriktireceksiniz. Atasözüne göre balık demiş ki, “Etimi yiyen doymasın, avımı yapan gülmesin” Belki de bu yüzdendir balıkçılık yapanların geçim darlığı… Lezzetine doyum olmayan bu canlılar ile balıkçılar arasındaki bağı kuran ağlar, aynı zamanda onların arasındaki en acımasız iletişim yoludur. Uluabat’ta her sabah aynı sahne tekrarlanır adeta. Ekmeğinin peşinde bir balıkçı, günün ilk ışıklarıyla atlar kayığına… Ulu gölün onunla paylaştıklarına razı olur, rızkı neyse onu alır. Akşamı eder ve ertesi sabah aynı saatte, aynı yerde olmak üzere uzanır geceye… women out fishing with their husbands, lilies named after the district, reeds, pelicans, ducks… Dozens of reflections on the Uluabat Lake waiting to color up your lenses in Gölyazı… The fish auctions that take place every afternoon give life to Gölyazı… You will make a collection of serene and peaceful sceneries in your minds as well as in the memories of your cameras throughout the time you spend here. The proverb has it that the fish has said, “Those who eat my flesh shall not feel full, those who hunt me shall not smile”. Perhaps that is the reason for the struggle of the fishermen to earn their living… The nets that connect the fishermen with these tasty fish also make up the harsh communication between them. It is almost as if the same scene is repeated every morning at Uluabat. A fisherman trying to earn his living jumps on his boat with the first light of day… He accepts what the grand lake shares with him, taking whatever is his daily sustenance. He wraps up the day blending in with the night only to be at the same place at the same time the next morning…