Dergi Bursa / OCAK 2019 / Sayı 52

45 bir şekilde irdelenmektedir. Nasreddin Hoca, eşeğiyle cemaatin önünde gittiğinde onlarla yüz yüze olamadığı, onlara sırtını döndüğü için sıkıntı duymaktadır. Cemaatin arkasından yürümesi ise, hocanın statüsü ile bağdaşmaz. Hoca bu sorunu, cemaatin önünde giden eşeğine ters binerek çözümler. Artık hem öndedir hem de cemaatle yüz yüzedir. Bulduğu bu çözüm yoluyla hoca yüksek statülü kişilerle halk arasındaki kopukluğu pek zarif bir biçimde parmak basmıştır (Dökmen, 1995, s.30–31).” Kıssadan hisse ile hazırladığımız sorular ise şöyle: “İnternet üzerinden yaptığınız hangi sohbeti yıllar sonra çocuklarınıza anlatabilirsiniz? Sosyal medya üzerinden gelen doğum günü tebrikleri sizi ne kadar mutlu etti? Bayram tebriği olarak gelen sms’lerin sizin için anlamı nedir?” Hangi yılbaşı mesajı unutamadıklarınız arasında?” are examined wonderfully in a Nasreddin Hodja anecdote. Nasreddin Hodja is troubled because he is riding his donkey in front of the congregation with his back turned towards them. It also conflicts with the status of the Hodja to walk behind the congregation. Thus, he solves this problem by riding his donkey backwards in front of the congregation. Now he is both in the front and also facing the congregation. In this way, the Hodja has managed to draw attention in an elegant way to the distance between people of higher status and the local public (Dökmen, 1995, s.30–31).” These are the questions that we are asking as inferences: “Which of your online conversations can you tell your children many years later? How happy did you feel when you received birthday messages through social media? What do the SMS messages you receive on religious holidays mean for you? Which new year messages are unforgettable for you?”