Dergi Bursa / KASIM 2018 / Sayı 51

31 dostunun yanına giderek bütün olan biteni anlatmış. Olanları öğrenen Eleni, bir fırsatını bulup konvoydan ayrılarak doğruca sevdiğine koşmuş. Ancak çınarın oyuğuna geldiğinde, her zaman en mutlu anlarını geçirdiği bu ulu çınarda biricik sevdiğini kanlar içerisinde bulmuş. Sevdiğinin başını kollarına almış, son kez gözlerine bakmış, hıçkırıklar içerisinde ağlayarak “Az sonra kavuşacağız ve sonsuza dek bu çınarın oyuğu olacak yuvamız. Bu çınar var oldukça sonsuza dek yaşayacak sevdamız...” demiş. Daha sonra belinden çözdüğü kuşağının bir ucunu çınarın bir dalına, diğer ucunu da boynuna geçirerek oracıkta canına kıymış. Efsaneye göre; ulu çınar bu hazin öykünün ardından kanlı gözyaşları dökmeye başlamış ve göl bu şekilde meydana gelmiş. Güneş onlar için her gün kızıl olarak batmış. Onları anmış, en nihayetinde çınar ağlasa da güneş her gün batmaya devam etmiş ama çınar da aşkları da baki kalmış… Bu çınarın gövdesinden bugün hala özsuyu akıyor. Ya da belki de gözyaşı… managed to escape from the convoy and ran to her lover. However, when she reached the plane tree where they spent many a happy moment together, she saw that her lover was covered in blood. She lifted the head of her lover embracing him, looked into his eyes one last time and said weeping, “We will soon meet and the hollow of this great plane tree shall be our home forever. Our love will live for as long as this plane tree continues to exist...” Afterwards she removed the sash on her waist and killed herself right there by wrapping one end to her neck and the other end to a branch of the great plane tree. Legend has it that the great plane tree started to weep tears of blood and thus forming the lake around it. The sun has continued to set in tones of red every day for them. It has commemorated them and finally even though the plane tree continued to cry, the sun has also kept on setting but their love has survived… The tree still continues to ooze out its sap even today. Perhaps they are just tears… Emrah Özdemir, Dudaklı, Kasım 2016