Dergi Bursa / EYLÜL 2018 / Sayı 50

56 bakış açısı point of view İstanbul’dan kalkıp beton ormanının içinden böyle bir ormana gelince insan, ne bileyim yadırgıyorum artık. Sanki başka bir ülkeye gitmişim gibi geliyor. Çünkü kent ve orman birlikteliğini ne yazık ki yurt dışında görüyoruz. Türkiye’de pek kalmadı. Bursa bu konuda şanslı ve dilerim bu şansının farkına varır. BOŞ ASKIYA ŞİİR YAZDIM İlkokuldayken Orman Haftası’nda bir de şiir denemeniz olduğunu biliyoruz. Kendimi bildim bileli şiir yazıyorum. Türkçeyi öğrenmemdeki amacım şiire ulaşmaktır. Saatli maarif takvimleri vardı o yıllarda ve her gün bir yaprak koparıldığında arkasındaki şiir okunuyordu. Düşünsenize 365 güne 365 tane şiirin okunduğu kaç ev kaldı? Ben okuma yazmayı o takvim yapraklarının arkasındaki şiirlere ulaşmak için öğrendim. Benden bir yaş büyük ağabeyim okula başladığında bende onun çalışmalarına bakarak kendi kendime öğrendim hatta. Okulda da özel günlerde ödev gibi şiir yarışmaları düzenlenirdi, ben de Orman Haftası için bir şiir yazmıştım ama inanın ne yazdığımı bile hatırlamıyorum. Ama benim için şiir o değildi tabii. Ben şiirin ne olması gerektiğini 7 yaşında öğrenmiştim. Annemle babamın gardırobunda duran boş askıya bir şiir yazmıştım; “Üşümüyor musun?” diye sormuştum. Diğer askılarda elbiseler vardı ama o boştu. İşte o yaşlarda insan anlıyor, şiiri içinden geldiği gibi yazacaksın. Siz tabii şiiri küçük yaşta anlamlandırınca lise yıllarınızda arkadaşlarınızın da bu konuda en büyük yardımcısı olmuşsunuz? Çok kitap okuyan ve yazan biriydim. Ama edebiyat dersim başarılı değildi, okumak yazmak başka edebiyat başka. Aram mefailün failünle pek iyi olmadı. Hatta edebiyat ve coğrafya derslerinden kalmışsınız? Tabii, bir de üzerine Edebiyat Fakültesi Coğrafya bölümünü Because they all climb trees there but they all come down with empty pockets. We would also climb trees, but we would come down with fruits like pears or cherries. Now I find it odd when I come to such a forest from Istanbul which has become a forest of concrete. As if I’ve come to a whole new country. Because unfortunately, we can see the union between cities and forests only in foreign countries. We don’t have it much here in Turkey anymore. Bursa is lucky in that aspect and I hope it realizes this. I WROTE A POEM FOR AN EMPTY HANGER We know that you tried writing a poem during primary school for the Forestry Week. I have been writing poems for as long as I can remember. My purpose for learning Turkish was to reach poetry. There were traditional Ministry of Education calendars back then and whenever you removed a page, you could read a poem at the back of that page. Think of it, who is still reading 365 poems in 365 days? I learned to read and write for reaching those poems. I learned it by myself when my one year older brother started school. There would be poetry competitions at school for special occasions and I had written a poem for the Forestry Week but believe me I can no longer remember what I wrote. Of course poetry was something else for me. I had learned what poetry should be like when I was 7 years old. I had written a poem for an empty hanger in my parents’ closet; “Aren’t you cold?” I had asked it. Other hangers had clothes on them, but it was empty. Now one understands things at that age, you should write poetry as it comes from inside. Of course since you gave such a meaning to poetry at an early age, you have been very helpful in this topic to your friends during high school? I wrote and read a lot. But, I was not good at literature, reading and writing is something but literature is something else altogether. I was never good at mefailün failün. Indeed, you have failed literature and geography courses? And I ended up graduating from the Geography Department which is part of the Faculty of Literature (laughing). Now, during those years my friends fell in love with beautiful girls. They had survey notebooks to be filled and you had to write something nice in there. It was then that they all came to me. One day a friend of mine asked me to write a poem for a girl he loved. I said how can I write poems for someone I never saw and he had brought her picture to me (laughing). Of course friendships were also different back then. There was beauty and trust. BABY DOLL COLLECTION OF NAZIM HİKMET We almost always learn about different