Dergi Bursa / EYLÜL 2018 / Sayı 50

55 Masal dinler gibi elimizi yüzümüze dayayıp dinledik onu hiç bitmesini istemeden. Bazen kartpostallardaki Bursa’nın giderek zenginleşen tarihine şaşırdık kaldık, bazen de kıymetini bilemediğimiz değerlerimize çaresizce üzüldük. Bu keyifli sohbetle, “coğrafyanın en büyük zenginlik ve kader” olduğunu bir kez daha anımsamış olduk. Hamak aşkından sanata, müzecilikten kültür politikasına kadar dolu dolu bir röportaj yapmanın mutluluğunu ve sizlere ulaştırmanın heyecanını yaşıyoruz elbette… Hazır, söyleşimizi doğada yapıyoruz, ormandan başlayalım mı? Çocukluğunuzdan güzel hatıralarınız vardır... Bravo ne güzel hatırlattınız, ne iyi oldu. Aslında çocukluğum bu mevsimlerde hep ormanda geçiyordu. (Gözüne sohbet sırasında atlar takılınca) 1960’lı yıllarda Trabzon Maçka’nın Galyan Köyü’nde atlar da vardı ve bizi ata bindirirlerdi. Evimiz hemen ormanın dibindeydi ve orman bizim için serüvencilik duygusu, macera, korku, gerilim her şeydi. Amcamın evinde kalırdık, tuvalet evin dışında, 50 metre ötesindeydi. Biz çocuklar tuvalete gitmek istiyorsak, tek başına gitmemize izin yoktu, amcamı uyandırırdık. O da tüfeğini alırdı yanına çünkü tuvaletin kapısında ayının pençe izleri vardı. Yaban domuzları da olurdu. Gece korkardık ama gündüz hoşumuza giderdi, keşfe çıkardık. Örneğin ağaçtan ağaca geçerek en fazla kim gidecek gibi oyunlar oynardık. Şimdi çok enteresan İstanbul’da Maslak’ta çocukların götürülüp ağaçlarda oynatıldığı bir park var. Çocuklar orada ağaçlara tırmanıyor ama hepsi cebi boş iniyor. Biz de çıkardık ama mutlaka erik, kiraz gibi meyvelerle inerdik. Şimdi We rested our heads on our palms and listened to him as if listening to a fairy tale, never wanting it to end. We were sometimes left in awe at the ever enriching history of Bursa or felt a desperate sadness when faced with valuable assets that we had taken for granted. We remembered once again during this joyful interview that, “geography is the most important richness and fate”. We are of course very excited to bring you an interview on topics ranging from the love of hammocks to running a museum and culture policy… Since we are out in the nature for this interview, shall we start with the forest? I am sure you have many nice memories from your childhood… Bravo, I am glad that you reminded this. Indeed, I used to spend these seasons in the forest during my childhood. (Upon noticing the horses during the interview)There were horses at the Galyan Village of Trabzon Maçka during the1960’s and people had us ride them. Our house was right by the forest and the forest was a sense of adventure, horror and tension; all in all it was everything for us. We used to stay at our uncle’s house; the toilet was outside the house, about 50 meters away. When we children wanted to go to the toilet, we were not allowed to go by ourselves, we woke our uncle up. He would take his rifle because there were traces of a bear’s paws on the toilet door. There were also wild pigs. We would be scared at night, but we would enjoy it during the day, we would go out to discover. We used to play games like who would go farthest jumping from tree to tree. Now it’s interesting, there’s a park at Maslak, Istanbul where they take children to play on trees.