bursa dokusu
18
Bursalılar ne zaman ki olmayacak bir
işle karşılaştılar o vakit, unutulmaz Vali
Ahmet Vefik Paşa’nın Letâif’indeki şu
mısraları tekerleme yapıp söylediler:
Keşiş dağı arpalık,
eğer saban yürürse;
Her köylüden bir tavuk,
eğer köylü verirse;
Bu gidiş iyi gidiş,
eğer sonu gelirse…
Uludağ’ın esintileri Bursa’nın her
tarafında yaşıyor kim ne derse desin.
Bu yüzden ona gideceklerin heyecanı;
adım atmadan günler, hatta haftalar
öncesinde başlamalı. Kullanılacak
eşyalar, giysiler, yiyecek-içecekler
valizlere konarken; onun ruhunu
taşıdıklarını bilmeliler. Ona gidecekler,
Bursa’da yıllarını geçirmiş olmasına
rağmen Uludağ’a adım atmamış ve
onu ciğerlerine çekmemiş olanları
düşünüp, gururlanıp, iyiden iyiye
içselleştirilebilirler maceralarını.
Basitçe yaşayıp ona daha yakın
olmak için çadırda kalınabilir ya da
daha rahat bir tercih yapılıp otelde...
Fakat bir çadır, tüm yorgunluğunuzu
iliklerinize kadar saran bir iç huzurla
karşılamak için daha iyi bir seçim
olabilir. Gerçekten de belli bir süre
sonra kişi, dinlenmenin de zirvesine
ulaştığını ve adeta yeniden hayat
bulduğunu rahatlıkla fark edebilir. 2543
m. yükseklikteki zirveye tırmanmak
akla gelen ilk hedef olabilir. Ama
daha birçok rota seçilebilir dereleri
ve çiçekleri görmek ya da karın
soğuğunda doğanın siyah beyaz
düşünü yaşayabilmek için.
Uludağ Tepe’nin altında kalan bölgede
bir kısmı yazın kuruyan yedi buzul
Esiyorsa adı “keşiş”lemedir
Önce geçmişe uzanmak, sonra onu yaşamak ve ince ince notlar almak gerekir onu dillendirebilmek
için. Bunca sene keyfini, gizemini, kahrını, kazancını ve zararını yaşamış onca insanı anlayabilmek...
Uludağ’ı algılamak; yazın sıcaktan bunalıp dere tepe demeden gezmek, kışın tüm büyüleyici
özelliklerini bir arada yaşamaktan geçer. Dört mevsimde yaşar Uludağ’ın özü.
Yazı:
Engin Çakır
Fotoğraflar:
Demet Argun, Engin Çakır
Uludağ
